خواستیم لب بگشاییم و زیباترین کلام دنیا را بر زبان بیاوریم؛ انچه زبان از گفتنش لذت برد و قلب با ذکرش ارام گیرد و با یادش دریای مواج و خروشان روح،ارامش یابد؛ که ناگاه کلامی زیبا و دلنشین از وادی متلاطم خاطرم گذر کرد که مانند بویدن شمیم گل ها ارامش بخش و مانند نوشیدن اب گوارا به گاه تنشگی،دلنشین بود و ان چیزی نبود جز ذکر زیبای اللهم صل علی محمد و ال محمد ان چیزی است که از کودکی چون کلیدی برای باز کردن قفل مشکلات به ان پناه می بردیم و با ان ارامش یافته و ذکر ان مایه ارام و قرار دلمان بود و امید ان داشته و داریم که در اخرت نیز برای باز کردن درب های بهشت به کارمان اید